Yaygın Gelişimsel Bozukluklar

Bu bozuklukların en iyi bilineni otistik bozukluk (infantil otizm olarak da bilinir) olup; karşılıklı sosyal etkileşimde, sözel iletişimde bozukluklar ve basmakalıp stereotipik davranış örüntüsü ile karakterizedir. infantil otizm kavramını ilk kez leo kanner tarafından 1943 yılında tıp literatürüne kazandırılmış ve 1980’e kadar bu terim kullanılmıştır. 1980 öncesinde amerikan psikiyatri birliğinin sınıflandırmasında yaygın gelişimsel bozukluklar çocukluk şizofrenisinin bir alt tipi olarak sınıflandırılmaktaydı. Amerikan Psikiyatri Birliği, 1994 yılında yaygın gelişimsel bozuklukları 5 bozukluktan oluşan bir grup olarak sınıflandırmıştır. bunlar:1. otistik bozukluk
2. rett sendromu
3. çocukluğun dezintegratif bozukluğu
4. asperger sendromu
5. başka türlü adlandırılmayan yaygın gelişimsel bozukluk’dur ( atipik otizm )

Yaygın gelişimsel bozukluk kendi başına bir tanı ölçütü taşırken diğer taraftan alt başlıklara ayrılmaktadır. yaygın gelişimsel bozukluğun alt grupları: otistik bozukluk, rett bozukluğu, asperger bozukluğu, atipikotizm ve çocukluğun dezintegratif bozukluğu’dur. bunların her biri ayrı bir tanı grubudur ve kendi başına değerlendirilir. sınıflama yapılırken dsm 4 tanı kriterlerine göre yaygın gelişimsel bozukluk ana başlığı altında toplanmaktadırlar. yaygın gelişimsel bozukluk grubundaki tanılar ancak çocuk psikiyatrisi ve gelişim nörolojisi servislerinde konulabilir.
ülkemizde genellikle hafif derecede otizm belirtileri gösteren çocuklara ygb ( yaygın gelişimsel bozukluk ) tanısı verilmektedir.